28 maja 2019 r. Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3 im. Jana Pawła II w Obornikach Śląskich świętowała Dzień Patrona Szkoły. Na ten dzień, sala gimnastyczna, pięknie udekorowana, otworzyła swoje podwoje nie tylko dla uczniów, ale także dla zaproszonych gości.
Świętujemy w Polsce 40. rocznicę pierwszej pielgrzymki papieża do ojczyzny i 30. rocznicę wolnych wyborów, dlatego przedstawienie pt. „Pielgrzym miłości” poruszało te ważne zagadnienia.
Czym dla naszego bohatera była wolność i jak ją rozumiał? Najpierw w swoim dziecięcym sercu jako coś, co mu się należy i nie jest niczym skrępowana – żadnymi zasadami, regułami, obowiązkami. Chciał robić to, na co miał ochotę, nie patrząc przy tym na drugiego człowieka, nie zwracając uwagi na to, czy komuś nie robi krzywdy. Jako młody człowiek – wolność wyrażał odrzuceniem wszystkich wartości, w których został wychowany, buntem przeciwko ojczyźnie, która wolności mu dać nie chciała.
„I nagle, w szarym życiu Polaków ten jasny promień słońca. HABEMUS PAPAM – Karol Wojtyła, Polak – został papieżem”. Czy to od razu zmieniło naszego bohatera? Nie, ale jego serce zaczęło inaczej bić, pojawiła się jakaś nadzieja, że coś się może w jego życiu i kraju zmienić.
Przełom nastąpił podczas Światowych Dni Młodzieży, w których nasz bohater – Karol bierze udział. I o to na szkolnej scenie pojawia się feria barw – aktorzy, chcąc oddać atmosferę tamtego wydarzenia, przebrani w stroje różnych narodowości tańczą, śpiewają, bawią się, radują i z uwagą słuchają papieża Jana Pawła II. Po raz pierwszy na scenie zaprezentowały się mażoretki, które przygotowały ciekawy i porywający układ pod okiem p. Ady Kraski. Chór szkolny, którego opiekunką jest p. Joanna Marcinkowska, śpiewał ze swadą „Góralu, czy ci nie żal” i „Syćko se wom zycom”, a na konie wprowadził w niezwykłą atmosferę piosenką „Santo, santo”. A aktorzy z koła teatralnego prowadzonego przez p. Agnieszkę Chamarę i p. Katarzynę Wawrzyniak czarowali publiczność swoją opowieścią o człowieku, który potrafił zmieniać ludzi i świat. I zmienił więc papież naszego bohatera Karola; nauczył i wyjaśnił słowo – wolność; pokazał szacunek dla każdego człowieka, jego pracy, każdej ziemi, na której stawał. Wybaczał, kochał, uśmiechał się do ludzi i świata, ale też wymagał, karcił, jednak nikogo nie odrzucał. Przede wszystkim otworzył młodego człowieka na miłość, którą aktorzy pokazali bez słów, za pomocą pantomimy, gestu, ruchu.
Młodzi wykonawcy tak pięknie oddali emocje i atmosferę tych niezwykłych wydarzeń, że niejeden widz ocierał łzy wzruszenia. Trafnie i z humorem podsumowała to Pani Teresa Gajowczyk, cytując film pt. „Sami swoi”- Płacz Władek, płacz, bo jak prawdziwy chłop płacze, to musi być jakieś święto”.
opr. Agnieszka Chamara
Zdjęcia w Albumie fotograficznym
